Wednesday, May 12, 2010

maka benci jawapanya..

aku punya kawan...
aku sayang dia...mesti la sebab dia kawan aku..
tanpa dia...hidup ku haru biru..

aku punya kawan..
riang dihati sukar di kata
ketika aku bersamanya..
hidup aku amat gembira..

aku punya kawan
yang dahulunya andai dia menangis..air turut mengalir dari liang mata ini
andai dia yang sedih..aku cuba mengukir senyum dia hingga ke pipi..
andai dia gembira....gembira lah aku untuk berkongsi.

aku punya kawan
yang susahnya adalah bebanku..
yang payahnya turut ku mahu.
andai marahnya...biar saja ku yang tahu..

aku punya kawan
hidup ini banyak yang diubahnya..
di tunjuk jalan terang ketika jalan ini gelita..
dunia aku penuh gembira..

aku punya kawan..
yang sanggup menemani aku makan ketika dia berpuasa..
sanggup bersusah ketika aku gembira..
menahan marah ku ketika apinya menyala..

aku punya kawan..
ya aku punya kawan..
ramai rakan dan taulan..
sejenak dia memang ku sukar lupakan..
kerana dia.... memang ku anggap kawan..

aku punya kawan..
buat dirinya dibenci...untuk bekorban
meminjam telinga..ketika mendengar bebelan..
kenapa aku bukan..

pada kawan ku di sana.... janganlah kau memenigkan kepala..misi mu sudah terlaksana.
akhirnya jawapan datang menjelma...sungguh, melupakanmu bukan benda biasa... namun andai itu dapat menjernihkan suasana...

maka benci jawapanya..

meminjam kata2 ella....hilangmu tiada berganti..

No comments:

Post a Comment